Interview met Joyce Roele

​Joyce Roele is 17 jaar oud, woont in Hoorn en is sinds haar twaalfde actief bezig met het schrijven van verhalen. In haar vrije tijd leest ze graag boeken en wandelt ze door Hoorn om ideeën op te doen voor nieuwe verhalen.

Onlangs is N.22 uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
N.22 is een verhaal over vriendschap, hoop en wat het betekent om mens te zijn. De eerste persoon die je in N.22 ontmoet is Kate. Zij zit vast in een laboratorium omdat ze beschikt over helende eigenschappen. Ze zit samen met honderden anderen opgesloten omdat een gave hebben verboden is in Alterra.
Alexander, Kates beste vriend, is de tweede hoofdpersoon en het tweede oogpunt waaruit je het verhaal te zien krijgt. Hij is samen met Lena op zoek naar Kate omdat ze haar willen bevrijden. Iets wat nog nooit eerder is gedaan. Of Kate het laboratorium weet te overleven en hoe Alex en Lena hun zoektocht verloopt, valt in het boek te lezen.

---

Het verzinnen van een titel is soms net zo moeilijk als een compleet boek schrijven. Hoe kijk jij daar tegenaan? Heeft jouw manuscript meerdere titels gehad en waarom is het uiteindelijk deze geworden?
In het begin heb ik veel moeite gehad met mijn verhalen een titel geven. Je bent altijd op zoek naar dat ene woord of die ene groep woorden die jouw verhaal in een keer kan samenvatten of beschrijven. Een titel verzinnen was daarom ook iets wat ik vaak achteraf pas deed. Ik merk dat hoe meer verhalen ik schrijf, hoe makkelijker het voor mij wordt om een titel te bedenken.
N.22 is voor mij bijzonder op heel veel verschillende manieren. Een van die manieren is dat ik vanaf het begin al wist wat de titel zou zijn. Ik heb nooit getwijfeld of het iets anders zou moeten zijn omdat de titel weergeeft om wie het verhaal gaat. Kate. Zij is in het laboratorium nummer 22 en het verhaal gaat niet alleen over haar, maar ook over hoe zij zichzelf is gaan zien. 22 is niet alleen haar nummer, het is ook haar identiteit geworden.

Hoofdpersonage Kate beschikt over een helende eigenschap. Waarom heb je voor deze gave gekozen?
N.22 is net zoals al mijn verhalen ontstaan doordat de hoofdpersoon, in dit geval Kate, haar verhaal doet in mijn hoofd. Het eerste wat Kate mij vertelde was dat ze vastzat op een plek waar de levensverwachting op één à twee maanden stond en dat zij het al twee jaar lang had weten te overleven daar. Daardoor kwam ik al snel tot de conclusie dat ze zichzelf kon genezen. Mijn verhalen verzin ik niet zelf, zeg ik altijd als mensen me vragen hoe ik mijn verhalen bedenk. De hoofdpersoon pakt mijn hand en neemt mij mee op zijn of haar reis. Hetgeen ik doe is slechts opschrijven wat ik zie, meemaak en wat de hoofdpersoon mij vertelt.

Je bent nog een vrije jonge auteur. Heb je het gevoel dat dit een voor- of een nadeel is?
Voor mijn gevoel is het een groot voordeel omdat veel mensen mij willen helpen en zich over mij willen ontfermen. Ook heb ik door mijn leeftijd nog een hoop tijd om alle verhalen te schrijven die ik wil vertellen.

Naar welke dingen heb jij research moeten doen tijdens het schrijven van je verhaal?
Ik heb vooral research naar de medische dingen in mijn boek moeten doen. Wat een normale hartslag is en wat er gebeurt als een bot niet goed rechtgezet wordt bijvoorbeeld. Een van de voordelen van een land hebben dat zich in de toekomst afspeelt en die jezelf bedacht hebt, is dat je een hoop zelf mag bedenken. 

Gaat N.22 nog een vervolg krijgen of ben je op het moment bezig met een ander project?
N.22 gaat zeker een vervolg krijgen. N.22 is het eerste deel in een vierdelige serie en ik ben op dit moment druk bezig met deel 2. Ondertussen ben ik af en toe wel bezig met wat andere projecten. Het is iets wat ik maar niet lijk te kunnen laten. 

Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad?
De tip waar ik veel aan gehad heb is: geef nooit op. Het klinkt heel cliché, maar het heeft mij echt geholpen. Het is heel makkelijk om af te haken als je het even niet meer weet of ziet zitten. Je kent het wel: je zit vast bij die ene scène en je weet niet hoe verder, maar juist dan moet je doorzetten. Alles wat de moeite waard is, vereist werk. Een boek uitgeven is dan ook niet weggelegd voor iedereen. Je hart moet er echt liggen. Het moet je passie zijn.
Mijn tip is: Wees geduldig. Soms zijn er inderdaad stukken waar je vast komt te zitten, maar dat is geen ramp, dat kan gebeuren. Leg je verhaal dan even aan de kant en ga andere dingen doen. Vanzelf krijg je weer nieuwe ideeën of bedenk je manieren om verder te gaan. Ik heb zelf weleens twee maanden vastgezeten bij een stukje waar ik maar niet uitkwam. Daarover gaan piekeren heeft geen zin. Ik ga vaak wandelen om ideeën of inspiratie op te doen. Dat heeft mij elke keer weten te helpen.