  Kelly van der Laan (1980) is geboren in Hoorn, aan de rand van het IJsselmeer, maar woont inmiddels al bijna tien jaar in de regio Den Haag. Als kind wilde ze graag leraar of schrijfster worden, en door een hoop toevalligheden is dat nog gebeurd ook; na een opleiding in Human Resource Management, werkt ze nu als software trainer/consultant in het dagelijkse leven, en gebruikt haar vrije vrijdag om te schrijven. Ze is sinds 2005 getrouwd met Oliver en ze hebben samen een hond genaamd Bodhi. Kelly geniet van goede tijden met vrienden, muziek, festivals, zonneschijn en regenbogen. Talent en kristal is het afsluitende deel van je trilogie Lentagon. Kun je in je eigen woorden vertellen waar de serie over gaat? De Lentagonserie is een sci-fantasy serie met een hoog thrillerelement, die zich focust op hoe je omgaat met macht en hoe het zover kan komen dat je op een dag televisie kijkt en jezelf een terrorist hoort noemen, terwijl je eigenlijk gewoon de wereld wilt verbeteren. De een zijn terrorist is de ander zijn vrijheidsstrijder, tenslotte. Hoe gemakkelijk het is om in zoiets meegesleurd te worden, terwijl je alleen maar de mensen die je liefhebt probeert te beschermen terwijl de wereld om je heen in staat van oorlog verkeert. Er zijn eigenlijk twee thema's die constant terugkomen, en dat zijn de dingen die we doen voor de liefde, en hoe keuzes en acties consequenties kunnen hebben. Is Talent en kristal anders dan de voorgaande delen? Talent en Kristal is de afsluiter van de serie, dus dit is het boek waar alles bij elkaar komt en de boel in ieders gezicht explodeert. De twee grootste conflicten in het verhaal - het racisme en de onderdrukking van de magische talenten, en de niet meer zo koude oorlog tussen Parsia en Jediah - laaien hier tot het kookpunt op. De eerste twee boeken probeerden de hoofdpersonen alles te ontvluchten, maar ze hebben nu een breekpunt bereikt: ze gaan nu terugvechten, en dat geeft een heel andere dynamiek dan in de eerste twee boeken. Vooral omdat ze al de nodige emotionele en fysieke wonden hebben, en toch besluiten om dit voor eens en voor altijd af te maken. Het is een heel rauw en intens boek; voor wat het waard is, was het geen gemakkelijke bevalling. Ik ben heel benieuwd hoe het ontvangen gaat worden. Onder welk genre zou jij je boeken plaatsen? Ik doe niet aan genres eigenlijk; ik vertel een verhaal. Het speelt zich af in een wereld die lijkt op de onze - ietsje meer technologisch vooruit, plus de toevoeging van een magisch talent - en het verhaal leest als een thriller, dus ik weet het niet zo goed. Sci-fantasy? Thriller? Moderne fantasy? Wie weet :) Heb je research voor je verhaal moeten doen? Omdat de wereld waarover ik schrijf heel veel lijkt op de onze, heb ik heel veel elementen kunnen nemen van de (staat van de) wereld om ons heen. Ik heb echt wel opmerkingen van mijn proeflezers gehad, zoals 'Uhm Kelly, de natuurkunde zegt dat dit niet kan', en dingen over hoe een motorongeluk op een andere manier werkt, en het een en ander over duiken, maar het meeste van de research zit in de psychologie van de personages (wat doet PTSD met je? hoe reageren mensen op elkaar?). Ik heb heel veel tijd besteed aan het waarom van de keuzes en de acties van de personages; als ik ergens jeuk van krijg is het inconsistente motivaties van personages, dus ik wilde echt dat mijn personages steengoed in elkaar zaten, dat ze ménselijk zijn. Je hoeft ze niet aardig te vinden, als je ze maar begrijpt. Ik wil zelf regelmatig Seamon een mep voor zijn kop verkopen, maar ik snap waarom hij is zoals hij is. Ik begrijp waarom Valeria, ondanks al haar bluf, eerst wegrent voordat ze haar problemen onder ogen moet komen. Of waarom Joy zoveel geduld heeft met Seamons problematische gedrag. Het klopt allemaal, en dat heeft heel veel tijd en energie gekost. Maar het is het wel waard! Op wat voor momenten en plaatsen doe jij inspiratie op voor je verhaal? De inspiratie voor het verhaal en de wereld kwamen uit een droom die ik had in 2004; ik droomde dat ik een film zat te kijken. De scène (Seamon met de Lentagon, die vluchtte door Kalmstad en Sirka die achter hem aanzat) heb ik letterlijk gedroomd en uitgeschreven in hoofdstuk 1. Andere vlagen van inspiratie zijn gekomen op momenten dat ik buiten met de hond liep en aan het nadenken was over het verhaal, 'wat als', en sommige concepten en scènes komen uit bepaalde muziek waar ik naar aan het luisteren was. Soms heb je dat vonkje nodig om die 'wat als' kettingreactie in actie te zetten. En heel soms... dan zit je in de trein van Brussel naar Den Haag en is het alsof de bliksem inslaat, omdat je een beeld voor ogen hebt. Géén idee waar het vandaan komt, maar ik vind het superfijn. Er wordt weleens gezegd dat slechts een heel klein percentage van de auteurs erin slaagt om een uitgever te vinden. Jou is dat wel gelukt. Hoe kijk je daarop terug? Ik heb zo veel aan Cocky te danken; zij was degene die mijn verhaal een kans gaf, ondanks dat ik geen standaard high fantasy schrijf. Het hielp dat we elkaar al kenden van een redactieproces van een kortverhaal dat zij voor me geredigeerd heeft in de Pure Fantasy, en dat ik me al in het wereldje bevond - maar dan nog: zij was degene die in het verhaal geloofde en heeft me geholpen om alles eruit te halen wat er in zit. Zo dankbaar! Tot slot zijn wij erg benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad? Er zijn twee tips die ik heb gehad die mij eigenlijk het meeste geholpen hebben: 1) David Eddings zei in zijn boek The Rivan Codex: 'Write. Keep writing. Write a million words, then burn them. Now you're ready to become a writer.' Ik heb zo veel geleerd van de ruim 800.000 woorden van bullshit die ik geschreven heb. Ik heb elementen uit andere verhalen gerukt en uitgekristalliseerd, en die in dit verhaal gestopt. Ik heb geleerd over schrijftechnieken, over personages, over concepten en spanningsopbouw... je kan alleen goed worden als je veel oefent. Maarj a, dat is voor iedere vaardigheid, denk ik. 2) George R. R. Martin zegt altijd dat als je goede korte verhalen kan schrijven, dat je dan ook grotere projecten kan gaan tackelen. Maar dan moet je wel zorgen dat je basis goed is - een kortverhaal heeft een opbouw, moet goede sfeer scheppen, en als je een personage in een schets tot leven kan laten komen, dan lukt dat in een langer verhaal ook wel. Daarom ben ik korte verhalen gaan schrijven, en daardoor ben ik mee gaan doen met verhalenwedstrijden. Door die verhalenwedstrijden (en mijn Deviantprijs en winst bij Fantastels) ben ik in contact gekomen met Cocky van Dijk en een aantal andere mensen in 'het wereldje'. Zonder die contacten en die binnenkomst had ik dat contract denk ik nooit gekregen en was ik nooit gepubliceerd. Dus, samengevat: blijf schrijven, oefen met korte verhalen voordat je een epos van 10 boeken gaat proberen, en ga netwerken. Maak vrienden. Ik zeg niet dat het voor jou ook werkt, want iedereen heeft zijn eigen pad, maar het kan zeker geen kwaad. :) Meer weten over Kelly van der Laan? Neem eens een kijkje op haar website: http://www.kellyvanderlaan.nl Interview door Natascha
0 Comments
Leave a Reply. |
Archieven
June 2019
|
RSS Feed
