Interview met Latoya Moirea

Latoya Kreffer is 36 jaar en geboren en getogen in Sittard. Nadat ze was afgestudeerd aan de Vertaalacademie in Maastricht verhuisde ze naar Den Haag om daar te gaan samenwonen met haar toenmalige vriend en huidige man André. Ze is haar opleiding altijd trouw gebleven en werkt ook vandaag de dag als vertaler Engels en Duits. Aangezien ze lekker thuis kan werken, heeft ze geregeld wat tijd voor haar grootste hobby: schrijven. Verder houdt ze erg van tekenen en schilderen, lezen, gitaar spelen en zingen. Ze is ook een echt natuurmens en maakt graag lange wandelingen in de bergen of bossen. Naar sport wordt ook vaak gekeken, met name voetbal, honkbal en golf. Zelf doet Latoya aan tennis, badminton, squash, fitness en hardlopen. Latoya heeft geen kinderen, maar wel een hele lieve kat genaamd Fraggle (zie foto).

Onlangs is je boek “Indigo” uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Indigo gaat over de 18-jarige Caro, die met haar ouders en haar twee beste vrienden, de broers Nick en Noah, en diens ouders met vakantie is in Portugal. Caro heeft Nick ruim een jaar niet gezien en merkt dat ze opeens nieuwe dingen voor hem voelt, en dat blijkt wederzijds te zijn. Toch begint ze ook andere dingen aan zichzelf te merken, namelijk dat ze meisjes ook heel leuk vindt. Dat verwart haar enorm, vooral als ze de mooie, mysterieuze Pia tegenkomt en vriendschap met haar sluit. De andere kant van het verhaal heeft te maken met Caro's vader, Wyn, die in het boek gaandeweg steeds meer vreemde "ongelukjes" krijgt. In hun familie grappen ze vaak over de familievloek: dingen laten vallen, morsen, struikelen - iets waar ook Caro erg veel last van heeft. Alleen zijn die ongelukjes bij Wyn nogal bloederig van aard…
 
Hoe is het idee voor “Indigo” ontstaan?
Bij ons in de familie heerst ook die vervelende vloek van dingen laten vallen en omgooien. Dat was de insteek voor Wyns ziekte. Ik ben me toen gaan verdiepen in automutilatie en heb dat gebruikt voor mijn boek. Het tweede aspect is de biseksualiteit. Ik ben ook altijd al een klein beetje biseksueel geweest, niet dat ik ooit een relatie met een meisje heb gehad, ik ben al 18 jaar gelukkig met mijn man André, maar ik kan een vrouw net zo goed erg aantrekkelijk vinden. Ik kan het niet begrijpen dat er in deze moderne wereld nog steeds zoiets bestaat als homohaat. Dat bi- en homoseksuele mensen worden gezien en behandeld als walgelijke individuen, waar iets ernstig mis mee is. Ik word daar altijd heel erg boos over, want het is enorme onzin dat je niet op hetzelfde geslacht verliefd zou kunnen worden.
 
In Indigo leren we “Caro” kennen. Hoe zou jij haar omschrijven? Bezit ze eigenschappen die je ook op jezelf kunt betrekken?
Caro is een goudeerlijke, goedlachse, integere en misschien ook wat naïeve meid. Ze is vroeger wat gezet geweest, maar heeft hard gevochten om slank te worden en is daar nu erg trots op. Er is een groot deel van haar onzekerheid verdwenen en ze durft wat meer in het leven, ook voor zichzelf en haar naasten opkomen. Ze gaat ook voor haar vrienden door het vuur, maar het is ook gelijk klaar voor haar als je haar bedondert. Wat dat betreft zitten er beslist elementen in haar die ook in mij zitten. Alleen kijkt Caro heel erg graag naar de ergste horrorfilms en ik absoluut niet … J
 
Wat vind jij het origineelste aan jouw boek? Waarom?
Ik denk de combinatie van de vele thema's die ik gebruik: mishandeling, incest, liefde, vriendschap, biseksualiteit, spiritualiteit, automutilatie. Best wel heftige dingen in één boek.
 
Het verhaal valt onder het genre Young Adult, een genre dat eigenlijk door een heel breed publiek wordt gelezen en niet heel makkelijk te definiëren is. Wat maakt “Indigo” een Young Adult verhaal?
Grappig deze vraag, want heel veel mensen die hem al hebben gelezen, vinden hem te "zwaar" voor een YA. Ik denk dat de elementen over vriendschap en liefde die Caro ervaart heel erg YA zijn, de erotiek neigt meer naar NA. Maar de dingen die in de ruïne in het bos gebeuren en dat wat er met de persoon in de proloog is gebeurd, die vinden de lezers dan weer zuiver thrillerelementen. Ik denk dus dat het boek een beetje tussen YA en thriller in zit.
 
Als je moest kiezen tussen onderstaande situaties, wat heeft dan je voorkeur?
- Een goed uitgedacht plot, maar met slecht uitgewerkte personages.
- Steengoede personages, maar met een belabberd plot
Ik denk dat ik dan voor de personages ga, want ik heb het al meer dan eens meegemaakt dat ik een plot nog zo goed heb uitgedacht, om dan ergens middenin opeens zomaar een andere weg in te slaan. Dat vind ik de magie van schrijven. Pats boem, opeens moet er iemand dood…
 
Naast dat je schrijft, teken en schilder je ook veel. Waaronder Manga en Disneykarakters. Wie zijn je favoriete karakters? Welke karakters vind je het leukst om te (her)creëren? 
Ik ga even terug naar mijn jeugd. Ik teken van kleins af aan al het liefst Ariël. Het begon met natekenen (dus niet overtrekken, want daar heb ik een hekel aan) en dat heb ik zo vaak gedaan dat ik haar al snel uit mijn hoofd kon tekenen, en nog steeds zet ik haar zó op papier. Manga/Anime is weer een ander verhaal, dat teken ik denk ik nog liever dan Disney. Als ik bijvoorbeeld een boek heb geschreven, teken ik vaak de hoofdfiguren van het boek in deze Japanse stijl. Het is allemaal begonnen met de serie Sailor Moon, die figuren heb ik onwijs vaak getekend. Mijn tekeningen van mijn eerste boek "Yougian: het nest van de Harpij" zijn zelfs door de illustrator als inspiratie gebruikt voor de cover van dat boek. (Hieronder een voorproefje van 'Caelian').

---

​Wat is jouw ultieme schrijfplek? Heb je daar ook je favoriete schrijfsnacks?
In ieder geval een plek die schoon en opgeruimd is en waar het helemaal stil is. Mijn man heeft vaak onregelmatige diensten, waardoor ik 's avonds nogal eens met de laptop lekker op de bank zit, kaarsjes aan, thee of koffie erbij. Snacken doe ik zo min mogelijk, maar als dan kies ik vaak voor fruit, meestal rode druiven.
 
Hoe ben jij als je een (eigen ingestelde) deadline nadert?
Vaak is het zo dat ik eerst even slik, met name als ik merk dat het erg krapjes gaat worden. Dan ga ik nadenken hoe ik mijn tijd het beste kan indelen om zoveel mogelijk te kunnen doen in een dag. Ik doe in ieder geval mijn best die deadline te halen, maar als ik zie dat het niet gaat lukken, probeer ik altijd kalm te blijven, vooral als ik weet dat ik mijn stinkende best heb gedaan. Als het om een boek gaat, speelt er toch ook altijd wel een beetje adrenaline mee, want dat is natuurlijk leuk en spannend!
 
Zijn er schrijvers/schrijfsters waar je tegen op kijkt en wat vind je dan het beste aan hen qua schrijven?
Ik ben in mijn jeugd een grote Jan Wolkers-fan geweest, ik heb de goede man zelfs nog eens ontmoet en een knuffel van hem mogen ontvangen. Mijn ultieme voorbeeld is echter Hans Christiaan Andersen. Ik vind het heerlijk dat hij nogal wat sprookjes heeft die geen happy ending hebben (Kleine Zeemeermin, Het Meisje met de zwavelstokjes), ik hou daar in mijn eigen boeken namelijk ook niet van.
 
Heb jij nog (leer)doelen en dromen die je wilt behalen met het schrijven?
Het plan is met mijn boeken naar het buitenland te gaan. Ik ben druk bezig met bijvoorbeeld Caelian naar het Engels vertalen. En ja, de ultieme droom is natuurlijk ooit als verfilming in de bios terechtkomen. Waarom niet, daar streef ik gewoon naar!
 
Heb je tips voor beginnende schrijvers? Welke tip heeft jou geholpen?
Wat mij heel erg heeft geholpen om beter te gaan schrijven, is ervoor zorgen dat je verhaal al in grote lijnen op papier staat voordat je begint te schrijven. In het verleden had ik vaak een idee en begon meteen zonder een goed plan te schrijven en ik merk toch dat een beter uitgedacht plot iets fijner werkt. Ik ben niet iemand die per hoofdstuk neer kan zetten wat er gaat gebeuren, absoluut niet, maar de grote lijnen moeten aanwezig zijn. En kijk er dus niet raar van op als je bij een passage aankomt en die opeens compleet anders wilt laten lopen. Go with the flow en laat je inspiratie en instinct het werk doen!
 
Interview door: Wendy Hogendoorn