Interview met Maresa Jacobse en Roos Koeman

Maresa Jacobse (1986) is gek op schrijven, lezen, reizen, pizza eten, sporten en... eigenlijk houdt ze van heel veel dingen. Op haar veertiende schreef ze Rotzooi, waarmee ze debuteerde bij uitgeverij Kluitman. Daarna is ze blijven schrijven. Ze vindt het zelfs na dertien boeken nog gek om zichzelf een auteur te noemen, ook al is ze dat echt. Naast schrijver is ze ook vertaler en marketeer. Maresa bouwt websites, ontwerpt in Photoshop en geeft advies aan bedrijven. Ze vindt het leuk om veel te combineren. Niet alleen leert daar zelf veel van, het geeft ook veel inspiratie voor nieuwe verhalen.

---

Maresa, je hebt Nederlands gestudeerd in Amsterdam. Geeft het gevolgd hebben van deze opleiding je een voorsprong in het schrijversvak?
Maresa: Eigenlijk was het andersom: ik besloot Nederlands te gaan studeren omdat ik een boek had geschreven. Het leek me goed om daarmee verder te gaan. Ik had namelijk twee keuzes: informatiekunde of Nederlands studeren. Dat mijn boek werd uitgegeven, gaf de doorslag om voor Nederlands te gaan. Gelukkig kon ik tijdens de opleiding ook mijn passie voor computers kwijt en ontwierp ik in mijn vrije tijd websites. Daar kon ik dan gelijk teksten bij schrijven; een handige combinatie.
 
Je schrijft zowel jeugdromans als kinderboeken. Toch gebruik je voor kinderen het pseudoniem ‘Samantha Era’. Wil je vertellen waarom je deze keuze hebt gemaakt?
Maresa: Vroeger las ik een aantal 12+-boeken van een bepaalde auteur. Omdat ik die boeken zo goed vond, las ik meer van dezelfde schrijver. De boeken die ik toen vond waren voor 8+ en dat had ik niet direct door. Het waren ook echt heel andere boeken - wel van dezelfde auteur, maar in een heel andere stijl en met verhalen die mij minder aanspraken. Toen ik daarom werd gevraagd paardenboeken te schrijven, leek het me goed om een pseudoniem te gebruiken. Zo raakten 12+-lezers niet 'in de war'. Mijn boeken onder de naam Samantha Era zijn daarmee duidelijk andere verhalen. Dit is dezelfde reden dat ik voor Britt aan de bal (ook voor een jongere doelgroep) opnieuw mijn pseudoniem gebruik. Sam Era is trouwens een anagram van Maresa, dus stiekem staat mijn naam er alsnog op. 

Haar naam is Roos Koeman, ze is negentien jaar en studeert kunsteducatie aan de Breitner Academie in Amsterdam (AHK). In het dagelijks leven is ze dus al veel bezig met vormgeving en tegelijkertijd met jeugd in verschillende leeftijdscategorieën. 

Je vertelt op de website dat de stijl van jouw tekeningen zich kenmerkt door het vrolijke kleurgebruik, Roos. Toch bevatten je werken op dezelfde website niet allemaal evenveel vrolijke kleuren. Waaraan kunnen we jouw werken nog meer herkennen?
Roos: Als ik eigen werk maak werk ik standaard vanuit een fascinatie voor kleur en kleurcombinaties. Voor een opdracht kan ik niet alles zelf bepalen, dus gaat dit meer in overleg. Maar eerlijk gezegd kan ik deze vraag niet goed beantwoorden, want ik studeer kunsteducatie en ik ben eigenlijk nog steeds bezig met het ontwikkelen van mijn eigen stijl en wat mij kenmerkt. 
 
Je bent negentien, maar hebt nu al verschillende opdrachten in de wacht gesleept. Welke opdracht vind/vond je het leukst?
Roos: Deze opdracht (illustreren voor Britt aan de bal, red.) vind ik tot nu toe wel zeker het leukst! Ik heb niet altijd de vrijheid die ik bij deze opdracht heb gehad. Ik kon nu zelf de personages vormen. Als ik er eenmaal mee bezig ben vind ik iedere opdracht eigenlijk leuk. 
 
In juli kunnen we je boek Britt aan de bal – De aftrap in de boekwinkels verwachten. Het is het begin van een nieuwe serie. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek/de serie over gaat?
Maresa: Ja, dat kan ik! Britt is een achtjarig meisje dat gek is op voetbal. Ze mag zich in het eerste deel van de serie eindelijk aansluiten bij een voetbalteam. Dat wil zeggen: als ze de selectie haalt. Alhoewel uit onderzoek is gebleken dat jongens en meisjes even goed voetballen (met name als ze in een gemengd team zitten), bestaan er nog veel vooroordelen. Ook Britt krijgt hiermee te maken. Toen ik door uitgeverij Ellessy werd gevraagd dit verhaal te schrijven, was ik daarom meteen enthousiast. In een ideale wereld kun je als voetballer uiteindelijk naar een gemengd Nederlands elftal, waar iedereen op talent is geselecteerd en niet eerst op geslacht en dán op talent. Zelf ben ik op mijn twaalfde gestopt met voetballen omdat ik dacht dat ik er toch niet verder mee kon komen. Zonde, toch? Als je het hebt over gelijkheid, is daar nog een slag te maken. Britt, verklap ik alvast, gaat het ver schoppen!

---

Je bent illustrator van de serie Britt aan de bal. Roos, kun je vertellen hoe het contact tussen schrijver en (potentiële) illustrator verloopt?
Roos: Ik heb Maresa ooit een tijd geleden ontmoet op een ondernemersavond in Alkmaar. Sindsdien hebben we contact via Facebook en mail. Voor deze opdracht communiceren we ook via Facebook en mail. Maresa stuurt mij voorstellen voor stukken waar de illustraties komen, ik stuur haar weer foto’s van schetsen of afgeronde illustraties. Vervolgens kijken we wat het beste werkt. 
 
Waarom passen Roos’ tekeningen bij het verhaal van Britt?
Roos: Mijn tekeningen passen bij het verhaal van Britt, omdat ik de personage vormgeef zoals ze in het boek omschreven staat. Daarnaast maak ik mijn afbeeldingen toegankelijk voor de leeftijdsgroep waar het boek voor bedoeld is. 
Maresa: Roos ontmoette ik jaren terug op een netwerkevenement. Ze liet hier haar illustraties zien. Ik was onder de indruk! Sindsdien heb ik altijd gedacht: als er ooit een kans is om haar als illustrator voor een boek te vragen, dan doe ik dat. Met Britt aan de bal kwam die kans er. Ik ben erg blij met haar werk! Haar tekeningen voor dit boek zijn vrolijk en speels.
 
Roos, weer een vraag voor jou. Nooit meer tekenen in opdracht, maar wel tijd hebben om in eigen werk te tekenen of nooit meer de tijd kunnen hebben om uit vrije wil te kunnen tekenen, maar dat er een overvloed aan opdrachten is?
Roos: Ik denk (als het alleen om tekenen op papier gaat) nooit meer tekenen uit vrije wil maar in opdracht. Opdrachten dwingen je tot een niveau waar je misschien met je eigen werk niet zo snel zou komen. 

---

​"Mijn levensdoel is om
zoveel mogelijk mooie
​verhalen te schrijven."
​- Maresa jacobse

Paarden. Zomers in Frankrijk. Voetbal… Je zult waarschijnlijk een breed publiek aantrekken met boeken over verschillende onderwerpen. Ligt jouw passie bij deze onderwerpen? Wat vind je hier zo leuk aan?
Maresa: Mijn passie ligt bij verhalen. Het thema is dan bijna ondergeschikt. Mijn levensdoel is om zoveel mogelijk mooie verhalen te schrijven. De thema's kies ik soms bewust, en soms komt een idee of thema op me af of vraagt een uitgever of ik een boek rondom een bepaald thema wil schrijven. Het leuke is dat ik soms zelf veel leer over bepaalde onderwerpen  - ik moet af en toe natuurlijk research doen. 

​Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Welke tip heb jij beschouwd als de ‘gouden tip’?
Maresa: Dat heb ik! Op mijn website vind je een video van auteur Suzanne Peters waarin auteurs hun beste tip vertellen. Ik zit daar op het eind bij. Alle gegeven tips zijn goed, dus doe er je voordeel mee. :) De meest gegeven tip is 'lees veel' en dat is echt een belangrijke. Ook tijd vrij maken om te schrijven is belangrijk, anders komt het er niet van. En: zorg dat je iemand hebt die écht eerlijk op je schrijfwerk reageert. Aan 'wat heb je toch talent' heb je niet zoveel. Als schrijver blijf je leren, ook als je het al jaren doet. Je kunt jezelf namelijk altijd verbeteren, dus sta daarvoor open!
 
En Roos, heb jij nog een goede tip voor illustratoren in spe?
Roos: Mijn gouden tip is eigenlijk: wees brutaal! Niet in verbale zin, maar zorg ervoor dat mensen weten wat je doet en waar ze je kunnen vinden. Dat heeft mij aan een aantal opdrachten geholpen. 

Wil je meer weten over Roos? Klik dan hier voor haar website.
​Wil je meer over enkele boeken van Maresa weten? Klik dan op onderstaande afbeeldingen!

Interview door Rosanne