Interview met Marieke Frankema

Marieke Frankema (1980) is een bezig bijtje: zingen, dansen, (stem-)acteren, doceren, coachen en schrijven, ze doet het allemaal. Daarnaast is ze getrouwd en moeder van een (bijna-)kleuter.
Haar passie ligt in het vertellen van verhalen. Op toneel, in een lied, en vooral ook in de vorm van het geschreven woord. Haar zevende boek is net uit en binnenkort komt de volgende publicatie er ook alweer aan - dit keer non-fictie - in een boek voor en door ondernemers. Die bijdrage vormt een opstapje naar coachingstrajecten op het gebied van timemanagement en online auditietrainingen, waar Marieke ook erg naar uitkijkt. 

​
​Binnenkort komt ‘Dansen tot de zon komt’ uit. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Kort gezegd: een verboden liefde in een tijd van Magische pest.
‘Dansen tot de zon komt’ speelt zich al in een laat-middeleeuws Nederland (Leyland, in het boek), maar dan met Magie. Een ‘normale’ vorm, die door de Magiërs wordt beoefend, maar ook een wilde variant, die zomaar ineens de kop opsteekt en willekeurige Magie over het land uitstort. ‘Toverij’ heet dat, en het is net zo dodelijk, onvoorspelbaar en angstaanjagend als in onze wereld de pest was. Als Toverij de kop op steekt, raken mensen in paniek, gaan grenzen dicht en landen op slot.
In het boek is zo’n periode aangebroken. Maar Albaric en Vallerie, de zoon en de dochter van de heer, moeten wel binnenkort debuteren en een huwelijkskandidaat vinden. Daarvoor zullen ze moeten kunnen dansen en tja... Ze kunnen links niet voor rechts zetten. Omdat er niemand het gebied in en uit kan, wordt Machteld uit het dorp gehaald, de dochter van de molenaar die een groot talent heeft voor dansen.
De danslessen gaan goed, maar Machteld en Vallerie worden verliefd op elkaar, in een tijd dat een relatie tussen twee vrouwen absoluut ondenkbaar is. En ondertussen komt de Toverij steeds dichterbij...

Klopt het dat je een hele toffe boekpresentatie daar voor gaat houden? Vertel!
Jaaaa, zo gaaf! Ik benaderde de Ruïne van Brederode om daar het boek te mogen presenteren, en zij waren zo enthousiast dat er spontaan een klein fantasy-festival omheen wordt gecreëerd! Alles draait om creativiteit en fantasie, dus op zondag 9 juni wordt dit historische monument voor een dag Magisch! Nu hopen dat de Toverij wegblijft... :)

Dit is echt een topjaar voor jou hè? Dit is je tweede boek voor dit jaar én je hebt ook nog een kort verhaal gepubliceerd in een bundel. Hoe doe je dat toch en hoe lang ben je er mee bezig geweest?
Ja, ik ben een beetje aan het vlammen, hahaha. Maar sommige projecten zijn ook al heel lang onderweg, hoor. ‘Verblind’, boek 1 van dit jaar, was eerst al een Engels e-book dat ik een paar jaar geleden schreef. Ik ben een jaar bezig geweest met het vertaal- en redactieproces.
‘Dansen tot de zon komt’ ontstond in september 2017, of tenminste, het idee ervoor. Ik schreef vrijwel het gehele boek in 2018, zodat ik begin 2019 tijd had voor de redactie met mijn geweldige redactrice. Het is een knoeperd, dus dat kostte wel wat tijd. Superfijn om aan het boek te werken, dat wel!
Het verhaal voor in de bundel is ook weer zo’n Marieke-ding. In de zin van dat het eerste verhaal dat ik schreef wel werd goedgekeurd, maar met een ‘ja, maar, dit is eigenlijk een roman’. Die roman ben ik nu aan het schrijven en er is een nieuw kort verhaal voor in de bundel gekomen. Ik denk dat ik daar af en aan een paar maanden mee bezig ben geweest - dat viel best mee, hahahaha.
De grap is dat er dus nog een vierde verhaal verschijnt voor het eind van deze maand. Dit keer non-fictie, over hoe ik het voor elkaar krijg zoveel te doen...

Naast de boeken en korte verhalen die je schrijft, doe je ook iets met online boeken of verhalen genaamd Marlistories. Wat houd dit precies in?
Marlistories is een digitale boekenbox, wat betekent dat je elke week een aflevering van een roman in je mail krijgt, met daarbij allemaal leuke digitale goodies. Filmpjes, muziek, achtergrondinformatie, recepten, het luisterboek... alles wat bij de aflevering past of mij inspireerde. Het abonnement duurt een jaar en is perfect voor mensen met weinig tijd, of die houden van de thrill van het volgen van een serie. Ik krijg soms berichtjes dat mensen op vrijdagavond gewoon zitten te wachten op de volgende aflevering, dat is echt superleuk!

Waar heb je de inspiratie vandaan gehaald voor de boeken en verhalen die je dit jaar hebt gepubliceerd?
Overal en nergens. Ideeën en inspiratie borrelen continu in mij op. ‘Verblind’ en ‘Dansen tot de zon komt’ hebben wel een gemene deler: mijn musical- en dans-achtergrond. ‘Verblind’ speelt zich af op een musicalopleiding en ‘Dansen’ draait allemaal om het geven van dansles, dus dat is wel echt tof. Het idee voor ‘Dansen’ ontstond tijdens een week middeleeuwse dansles geven aan basisschoolkinderen. Dat is in het verhaal ook wel te merken, een danslerares in een middeleeuwse setting...
Het verhaal in de bundel, Legenden uit de Liemers, is geïnspireerd op een verhaal uit die streek. Fredegunde van de Nevelhorst zou hebben geleefd rond de eerste kruistochten en verloor haar vader, broers en echtgenoot aan de strijd in het Midden-Oosten. Ze had haar man Diederich trouw beloofd, tot in de eeuwigheid, maar kon die belofte niet houden. Beetje jammer dat Diederich dat niet pikte... En natuurlijk gaf ik dit verhaal een geheel eigen twist.

Hoe anders is ‘Dansen tot de zon komt’ ten opzichte van andere boeken die je hebt geschreven?
Ik denk dat de ongelooflijk gave wereld van ‘Dansen tot de zon komt’ heel anders is dan bij mijn andere boeken. Ik kan zo veel met deze wereld, er zitten zoveel verhalen verstopt. Er zijn ook al twee kortere verhalen die zich erin afspelen, en ik denk dat er nog veel meer komt. Ik denk bijvoorbeeld ook al na over een prequel en een sequel...
Maar het belangrijkste bijzondere ding is de liefde tussen twee vrouwen. Dat thema heb ik nog niet eerder behandeld en het was heel tof om op ontdekkingstocht te gaan. Aan de ene kant heel eng, want doe ik dat als heteromeisje wel goed? Aan de andere kant was het volkomen natuurlijk, want verliefd zijn op iemand is volgens mij zo universeel en zo uniek per persoon, dat het niet uitmaakt wie welke sekse heeft. Die liefde blijft overeind.

‘Dansen tot de zon komt’ is het zevende boek dat je hebt geschreven. Als je het vergelijkt met je allereerste boek, wat is dan de grootste ontwikkeling die bij jezelf terugziet?
Ik ben strakker gaan schrijven, ik laat scènes meerdere functies hebben waar ik vroeger misschien alleen bij toeval dacht: ‘o, maar dan kan dit hier ook in!’. Verder werk ik mijn karakters van tevoren iets meer uit, heb ik taaltechnisch een hoop bijgeleerd en... ik weet het niet zo goed! Het is zo’n organisch proces, om te groeien als schrijver. Ik weet dat het beter is, maar ik kan niet goed analyseren hoe dan. En dan nog is ‘beter’ relatief, denk ik, hahaha.

Okee, dit is een gemene vraag: Wie is jouw meest favoriete zelfbedachte karakter van alle boeken en verhalen die je hebt geschreven en waarom?
Oeh, heel gemeen, ja. Op dit moment geniet ik heel erg van de tragiek van Vallerie. Waar veel hoofdpersonages toch wel een beetje verlegen zijn, of worstelen met zichzelf zijn, heeft zij dat totaal niet. Maar wat ze dan wel heeft, is zo interessant dat ik haar met heel veel plezier heb geschreven.

---

Wat doe jij als je een writersblock hebt?
In ieder geval 100 woorden schrijven, ook al zijn ze verschrikkelijk en gooi ik ze daarna weer weg. Ik breek er het liefst doorheen.
Wat ik ook wel eens doe is mediteren, of gaan huishouden, of autorijden. Soms ga ik bewust inspiratie zoeken. Ik ben nu met een spookroman bezig en heb gisteren bijvoorbeeld eerst maar eens een documentaire over leven na de dood aangezet, hahaha, voordat ik ging schrijven.

Iedere schrijver heeft zijn eigen ‘stem’ betreft het schrijven.  Wat is een typisch Marieke ‘ding’?
Heel veel tangconstructies, hahahaha, dat ik met kleine tussenzinnetjes commentaar geef op wat ik in de rest van de zin zeg. Mijn redactrice filtert de meeste eruit, overigens. Ik hoor overigens alsnog vaak terug dat vrienden mij ‘horen’ wanneer ze een boek van me lezen. Weet niet of dat goed is of niet, maar blijkbaar inderdaad een behoorlijk eigen stem. Maar omdat die zo bij me past, vind ik dat niet bijzonder. Aangeven waar het ‘m dan in zit, kan ik dus niet zo goed.
​
Als je moest kiezen tussen onderstaande situaties, wat heeft dan je voorkeur?
- Een goed uitgedacht plot, maar met slecht uitgewerkte personages.
- Steengoede personages, maar met een belabberd plot.
Ik denk dat ik liever steengoede personages heb. Ik houd van karaktergedreven verhalen. Een matig plot dat de personages wel echt raakt doet me denk ik meer dan flutpersonages die wel iets intrigerends beleven. Dan komt dat toch niet bij ze binnen, en dus ook niet bij mij.
​
Heb jij een favoriete schrijfplek? Of heb je vaste schrijfrituelen?
Ik probeer steeds mijn zolder met schrijfbureau ruim en schoon te houden om daar te gaan zitten, maar ik eindig toch eigenlijk altijd aan de tafel in de woonkamer, hahaha. Echte schrijfrituelen heb ik niet, behalve dat elk verhaal een eigen notitieboekje krijgt, en vaak ook met een speciale pen. Die gaan mee als ik ergens naartoe ga om te schrijven en snelle aantekeningen komen daarin, net als de uitwerkingen van de personages en plotpunten, voor zover ik dat niet allemaal in Scrivener zet (Scrivener is mijn verhalen-tekstverwerker).

Tot slot, heb je nog tips en tricks voor de beginnende schrijvers die meelezen?
Schrijf. Schrijf van begin tot eind. Wat anders moet (want je leert en je bent kritisch, en het verhaal ontwikkelt zich vaak gaandeweg) zet je in een opmerking erbij om later te fixen, maak eerst je draft af. Je gaat toch nog andere ideeën krijgen, je overziet het verhaal pas goed wanneer het in de grondverf staat. Soms heeft je verhaal het nodig om even een tijdje te rijpen in je geest. Laat dat maar gebeuren. Aanpassen kan altijd nog. Dus maak je ruwe schets, en ga je dan pas zorgen maken over hoe het precies moet, de foutjes die er nog uit moeten, en dat soort dingen. En sluit je innerlijke criticus vooral even op in de kelder van je geest wanneer je bezig bent met je eerste versie. Laat maar gillen, die criticus, maar luister niet. Pas als je alles gaat gladtrekken mag die terugkomen en je helpen. Tot die tijd: lekker negeren. En genieten!

Door Wendy Hogendoorn