Interview met Marielou Uyttenhove

​Marielou Uyttenhove is 73 jaar. Zij is gehuwd met Roger en woont vlak bij Antwerpen. Marielou heeft twee kinderen en drie kleinkinderen. Haar hobby’s zijn schrijven, lezen, puzzelen en bloemschikken. Gestolen jeugd is haar eerste boek.

Onlangs is uw boek Gestolen jeugd uitgekomen. Kunt u in uw eigen woorden vertellen waarover het boek gaat?
Het boek vertelt het liefdesverhaal van mijn ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader kwam uit Antwerpen en werkte tijdens de oorlog in Duitsland. Mijn moeder groeide op in Duitsland en verloor tijdens de oorlog haar tweelingzuster, die door mishandelingen bij de Hitlerjugend in een psychiatrische instelling terechtkwam en daar door de nazi’s werd omgebracht. Tijdens de bombardementen op Stuttgart-Zuffenhausen leerden mijn ouders elkaar kennen, maar na de bevrijding verloren ze elkaar uit het oog. Mijn moeder was inmiddels zwanger en in november 1945 werd ik geboren. Pas na anderhalf jaar vond mijn moeder het adres van mijn vader, die toen zelf nog in een kamp in Frankrijk zat. In 1947 is zij met haar kind – ik was toen 14 maanden – in een open veewagen naar België gereisd. Daar is zij met mijn vader getrouwd, maar toen kreeg zij opnieuw veel ellende te verwerken, omdat haar schoonfamilie haar zeer slecht behandelde. In het boek vertel ik alles wat mijn ouders hebben meegemaakt, maar ook wat er intussen in de wereld gebeurde.

Gestolen jeugd is een erg heftig en persoonlijk verhaal. Hoe zwaar was het om dit alles op te schrijven?
Er kwamen bij mij veel emoties naar boven. Niet alleen tijdens het schrijven, maar ook bij het opzoeken van informatie. Ik weet nog goed dat ik zocht naar informatie over de psychiatrische kliniek in Zwiefalten, waar mijn tante om het leven is gekomen. Toen kwam ik namenlijsten tegen en dacht ik: "Het zou toch wat zijn als ik nu de naam van mijn tante zou tegenkomen." Dat gebeurde niet, maar alleen al de gedachte bezorgde mij kippenvel. En ook tijdens het schrijven heb ik meermaals kippenvel gehad door wat ik opschreef. Het is allemaal wel heel erg geweest, vooral wat mijn moeder heeft moeten meemaken.

Heeft het u ook rust gegeven, om dit alles op papier te zetten?
Ja, zeker. Alle verhalen die mijn moeder mij door de jaren heen heeft verteld, zaten in mijn hoofd en hielden mij bezig. Door al die verhalen op te schrijven en te verwerken tot een boek, is er rust in mijn hoofd gekomen.

Hoelang heeft u gedaan over het schrijven van Gestolen jeugd?
Vijf jaar. Vooral het opzoeken van informatie heeft heel veel tijd gekost. Ik heb ook een groot aantal boeken over de oorlog gelezen. Het schrijven zelf nam ook best veel tijd in beslag, al heb ik natuurlijk niet dagen achter elkaar geschreven. Mijn leven ging intussen ook gewoon door.

Oorspronkelijk wilde u Gestolen jeugd enkel voor uw eigen familie schrijven. Wat heeft u doen besluiten om het toch uit te geven?
Het is nooit in mijn gedachten gekomen om het boek uit te geven. Maar toen ik een eindredacteur had gevonden om de eindredactie te doen, kreeg ik van hem heel goede kritiek. En hij stelde voor om het boek uit te geven. Daar heb ik toen mee ingestemd. Nu het is verschenen, ben ik daar wel heel blij mee. Het is ook heel bijzonder dat ik het eerste exemplaar van mijn boek heb kunnen overhandigen aan mijn moeder, die bijna 92 jaar is.

Ondertussen heeft u ook al enkele recensies mogen ontvangen. Hoe voelt het als mensen een mening vormen over uw verhaal?
Daar heb ik een goed gevoel bij. Ik word steeds trotser. En ik begin stilaan te beseffen dat ik een mooi boek heb geschreven. Ook is het fijn dat mijn moeder na al die jaren erkenning krijgt voor alles wat zij heeft moeten meemaken.

Tot slot zijn wij benieuwd of u nog tips heeft voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heeft u veel gehad?
Mijn kleindochter zei: “Als je een verhaal wilt schrijven, begin er dan gewoon aan.” Ik ben heel blij dat ik naar haar heb geluisterd en dat ik het tot een goed einde heb gebracht. Daarom is mijn tip voor anderen: als je van zins bent om een boek te schrijven, moet je eraan beginnen. Heb je een mooi verhaal in gedachten, schrijf het op.

​Interview door Karolien

---