Interview met Mathijs Hulster

---

Mathijs Hulster (1985) raakte als kind gefascineerd door natuurwetenschappen  en het bovennatuurlijke. Zijn interesse voor fantasy en sciencefiction vloeide daaruit voort. Op zijn achttiende schreef hij zijn eerste manuscript, dat in eigen beheer uitkwam. Verschillende artikelen van zijn hand verschenen in Spiegelbeeld Magazine, een tijdschrift over ‘bewustzijn, gezondheid, maatschappij en wetenschap’. Mathijs reisde naar Nepal, Zuid-Afrika, Japan, India en China, waar hij veel van zijn inspiratie op deed voor zijn verhalen. Hij werkt ruim acht jaar als fysiotherapeut en sinds vorig jaar ook als acupuncturist in een particuliere praktijk. Naast schrijven en zijn werk speelt hij met plezier en het nodige fanatisme tennis. 

Tijdens Castlefest was De Vrije Wereld, het eerste deel van de trilogie Portaal te verkrijgen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar de serie over gaat? 
De Portaal-serie gaat over drie tieners die, nadat ze een Oudegyptisch masker op hun gezicht zetten, samen met het masker terechtkomen in een andere wereld. Het liefst willen ze zo snel mogelijk weer naar huis, maar - ik wil niet te veel spoilers weggeven - zo loopt het niet helemaal. Aan het masker zijn grote geheimen verbonden, die in de loop van de serie steeds verder zullen worden onthuld. Het meisje Jessy is het hoofdpersonage. Ze ontdekt hoe gevaarlijk roekeloos handelen kan zijn, maar ook hoe angst en terughoudendheid kunnen voorkomen dat je kennis in handen krijgt die levens kan redden. Ik denk dat de serie nog het meest gaat over  het kwaad. Wat is het kwaad? Waarom doet het wat het doet? Hoeveel moet je erover te weten komen om ermee om te kunnen gaan? 
Het tweede boek is gedeeltelijk geschreven en van het derde staat nog geen letter op papier. Ik heb al jaren een idee van hoe het zal eindigen, maar hoe de weg daarnaartoe verloopt moet grotendeels nog ingevuld worden. 

Jessy komt terecht in een wereld waar de doden voortleven. Heb je je verdiept in de verschillende mythen rond onderwerelden? 
Mythes over onderwerelden zijn geweldige fantasy! Maar ik heb de Vrije Wereld niet gebaseerd op een bepaalde mythe. Wel heb ik de reis die een dode maakt volgens het Egyptische Dodenboek verwerkt in het boek. De Vrije Wereld is een wereld waar de doden voortleven zonder te verouderen. Dode volkeren bouwden hun beschavingen opnieuw op en integreerden de gebruiken, kennis en technologie van nieuwkomers. De dode Oude Egyptenaren bouwden bijvoorbeeld een metropool die een eeuw geleden is voorzien van elektrische straatverlichting. Ik heb willen voorkomen dat één volk ‘gelijk had’ over hoe het leven na de dood eruit zag - kan je je voorstellen wat voor bonje dat zou geven? Alhoewel, bonje wordt het in de Vrije Wereld toch wel…
 
Het verhaal valt onder het genre Young Adult, een genre dat eigenlijk door een heel breed publiek wordt gelezen en niet heel makkelijk te definiëren is. Wat maakt jouw verhaal Young Adult? 
Ik heb het boek gericht aan tieners en jongvolwassenen. Voor mij betekent dat, dat ik me wat betreft taalgebruik en verhaalcomplexiteit niet hoef in te houden en dat wilde ideeën niet snel als ‘ver van mijn bed’ worden gezien. Wat ik leuk vind aan de doelgroep is dat jongvolwassenen een heel leven voor zich hebben. Ze staan open staan voor nieuwe ideeën en gaan nog niet gebukt onder de dogma’s die veel mensen in de maatschappij later opdoen. De Portaal-serie is een avontuur met veel magie, bedoeld voor mensen die niet bang zijn om uit hun comfortzone te stappen. 

Je hebt het boek eerder bij Free Musketeers uitgegeven. Het boek dat nu uitkomt is grondig herzien. Wat is de grootste verandering die het verhaal heeft ondergaan? 
Wauw, waar moet ik beginnen… Na de uitgave bij Free Musketeers (2011) ben ik elk jaar een betere schrijver geworden. Het schrijven van de 2011-versie kostte ongeveer een jaar. De herziening maken kostte er bijna drie - daar moet ik bij zeggen dat ik iets minder tijd had om te schrijven. Bij elk van de vier grote redigeerrondes veranderde ik meer dan ik onaangeraakt liet. Alles om het verhaal actiever te maken, spannender, beter kloppend, duidelijker en vlotter leesbaar. De hoofdpersonages zijn niet langer twaalf jaar oud, maar om en nabij de zestien. Het nieuwe boek telt ruim driehonderdtachtig, terwijl het oude er tweehonderdvijftig had - schrijven is eh… schappen, zullen we maar zeggen. ;) Tijdens de redactie heb ik veel gehad aan de commentaren van mijn redactrice Cocky van Dijk. 

Waar schrijf je het liefst? 
Ver weg! In Japan, China, Zuid-Afrika… ik zou nog wel eens in Canada willen schijven en in Australië, tussen de kangoeroe’s. Ik houd van reizen en een inspirerende schrijfomgeving opent mijn creativiteit. Maar meestal schrijf ik aan de eettafel of aan mijn bureau. Tegenwoordig ook wel in een luie stoel of op de bank, met mijn benen languit, mijn laptop op een kussen op mijn schoot - dat doe ik nu. Als ik een week veel schrijf, wissel ik vaak van plek. Dat geeft frisse ideeën. Als ik iets nieuws begin, wat nu al zeker twee jaar geleden is, schrijf ik met muziek aan. Vaak is dat (epische) filmmuziek, trance of dance zonder vocalen. Ik kan rustig drie uur eenzelfde nummer op repeat hebben staan. 

Schrijf je aan één verhaal tegelijk of zijn er meerdere manuscripten waar je aan werkt?
De afgelopen twee jaar heb ik aan De Vrije Wereld gewerkt. Tussendoor was er een kort maar diepgaand sciencefictionverhaal dat ik nog eens wil polijsten. Verder is er een fantasy-thriller voor volwassenen, waar ik in 2013 aan begon en die nu 80 bladzijden telt. Die zou ik graag ooit weer willen oppakken. Ik schijf nooit aan meerdere verhalen tegelijk. Schrijven is een intensieve bezigheid voor mij, het duurt vaak een poos voordat ik goed in het verhaal zit. Over het algemeen wil ik een verhaal pas loslaten als het af is. Dan is het voor mij makkelijker om trouw te blijven aan de stem van dat verhaal. 
​
Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad? 
Mijn schrijftip? Houd je vast… show, don’t tell. Ik denk dat je veel meer kunt hebben aan deze simpele schrijftip dan veel mensen denken. Ik heb er op mijn website een serie blogs aan gewijd. (http://mathijshulster.nl/show-dont-tell-een-perspectief/) Een tip waar ik veel aan heb is: lees hardop wat je hebt geschreven. Struikel je over zinsdelen? Komen er niet gelijk beelden op in je hoofd? Probeer te zorgen de lezer jouw tekst in beeld krijgt. 
Ik heb veel geleerd uit boeken over schrijven, die las ik lange tijd (nu niet meer) liever dan romans. 
Te weten: How to Write Science Fiction and Fantasy van Orson Scott Card, de boekenserie Elements of Fiction Writing, en Hoe schrijf ik een verdomd goede roman? van James N. Frey. Er staan vermakelijke en leerzame interviews online met schrijvers als Stephen King en Neil Gaiman. Kijk ook eens op het youtube-kanaal van Joanna Penn, The Creative Penn, daar vind je leuke en waardevolle interviews over schrijftips, publiceren en boekpromotie. 

Wil je meer weten over Mathijs? Neem dan eens een kijkje op zijn website!

---

Interview door Natascha