Interview met Nienke Pool

Haar naam is ​Nienke Pool, ​ze is 48 jaar oud, driemaal moeder, tweemaal historica en eenmaal levenspartner van een geluksvogel. In het dagelijks leven heeft ze heel lang mantelzorg gedaan, naast lesgeven en zorgen voor haar kinderen.
   Nu geeft ze bijles aan leerlingen die tijdelijk stagneren in hun leerproces. Dat is naar eigen zeggen heerlijk om te doen. Daarnaast geeft het haar de mogelijkheid om haar eigen tijd in te delen. Ze leest veel, recenseert en schrijft. Ze blogt voor een literair tijdschrift (NaakteLunch) en schrijft columns voor een plaatselijk krantje. Daarnaast wordt ze steeds vaker gevraagd om iets over haar Maakbaarheid van Succes te vertellen. Heel veel kleine dingen die samen een overvolle dag maken.

We hebben wat research gedaan en kwamen erachter dat je schrijverstalent geboren werd nadat je gevallen was. Heb je spijt van je val en de gevolgen ervan?
Van de val wel. Dat heeft best lang geduurd, maar van de gevolgen heb ik geen spijt. Ik ben altijd tevreden met hoe mijn leven loopt. Terugkijkend zie ik niet een periode die ik achteraf had willen overslaan.

Een poosje geleden is je boek Falco en de gestolen Stympha’s uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Het boek is er nog maar een week of zes, dus heel erg kort. Het gaat over Falco. Hij is een simpele jongen, een Vogeljongen. Als de Stympha's (moordzuchtige vogels die het Vogelvolk helpen bij de jacht) worden gestolen, reist hij samen met zijn vriend Tycho het hele land door om de vogels te bevrijden. Pas als het hele volk samenwerkt kunnen ze de vijand verslaan. En net als je denkt dat het niet meer mis kan gaan, loopt alles anders...

Wat is een Stympha eigenlijk?
Een Stympha is een moordvogel en is afkomstig uit de Griekse mythologie. Herakles wilde een god worden en moest daarvoor twaalf werken tot een goed einde brengen. Een daarvan was het verdrijven van de moordlustige stymphalische moerasvogels uit het Oosten. De Stympha's vormden een ware plaag. Met hun veren die ze konden transformeren tot giftige pijlen schoten ze mensen neer en met hun giftige poep richtten ze veel schade aan. Ze aten mensenvlees. Geweldige gegevens voor een spannend verhaal met humor. Ondergepoepte vijanden is natuurlijk erg grappig. Dat mensenvlees heb ik een beetje afgezwakt anders kon het niet in een boek voor 13+.

Stympha’s zijn dus geen lievertjes... Hoe bouw je zo’n gruwelijke, bloederige scène op?
​In mijn verhaal handelen Stympha's niet uit eigen beweging. Alleen als hun baasje van het Vogelvolk daartoe opdracht geeft, steken ze ogen uit en vreten die op. Bij Falco zijn dat vissenogen, maar in verkeerde handen is een Stympha dus erg gevaarlijk. In één scène handelen ze zelfstandig. Dat was, denk ik, het moeilijkste stukje uit het boek om te schrijven. Omdat de lezer moet begrijpen dat dit raar is; daarnaast moet de lezer de spanning voelen bij alle aanwezigen. Hier moest ik dus heel goed iedereen in beeld brengen en laten zien hoe ze reageerden. Falco reageert verbaasd dat zijn vogel niet luistert, maar degene die aangevallen wordt is natuurlijk erg bang omdat er een vogel met ijzeren pijlen op hem afkomt. Een vogel die voor zijn ogen verandert.

Je hebt (Oude) Geschiedenis gestudeerd in Nijmegen en weet dit onderwerp ook in je boeken te verweven. Heb je tijdens het schrijven weleens het gevoel gehad dat je te veel doordraafde en te veel geschiedenis wilde vertellen?
Dit is de leukste vraag die me tot nu toe over mijn schrijven is gevraagd. Maar het antwoord is nee. Geschiedenis verveelt me nooit. In Falco komt verder niet veel geschiedenis voor. Het zit verborgen, dus als je er niet van houdt, lees je er overheen. Mijn historische verhalen verkopen beter dan de niet historische en de haard moet nu eenmaal branden. De reden waarom ik historische verhalen schrijf is omdat een schrijver vanuit een noodzaak schrijft. Het enige waar ik enthousiast over kan schrijven is het verleden. Daarom zijn mijn Stympha's zo echt. Ze zijn namelijk echt, nou ja, historisch. Mijn achtergrond is dus heel solide.
​   Mijn volgende twee boeken zijn heel historisch. De kunst is het om niet de geschiedenis te vertellen maar het verhaal. Dus mijn volgende verhaal dat over het Oude China gaat, vertelt het verhaal van een meisje in die mysterieuze wereld. Het is geen geschiedenisles. Leren doe je maar op school. Als je leest moet je genieten.

Wat is je favoriete tijdperk in de geschiedenis en waarom?
Vroege Christendom, want daar ben ik op afgestudeerd. Mijn scriptie ging over de martelaressen in de Vroegchristelijke kerk. En nee, dat is geen gezellig onderwerp tijdens een feestje. Dus ik praat er nooit over en daarom pen ik het maar neer...

Je hebt aardig wat gedaan om je verhaal onder de aandacht te brengen. Waar haalde je het doorzettingsvermogen en de overtuigingskracht vandaan dat jouw verhaal een goed verhaal was?
Ik geloof heel sterk in mijn eigen ontworpen theorie: de Maakbaarheid van succes. Je cirkelt samen met je lezer en je uitgever steeds verder naar succes. Het was meer het geloof in mijn vrienden op Facebook en mijn buurtjes hier om de hoek dan mijn geloof in mezelf. Nu, na al die lovende recensies, begint pas het besef te komen dat meer mensen mijn Stympha's stymphatica vinden. Dat was eigenlijk een verrassing.
​   Ik geloof in communitylezen, dus het samen lezen en het samen delen van je leeservaringen in die gezellige Facebookgroepen. Ik hoopte dat mijn vrienden in die groepen me zouden helpen en dat is uitgekomen. Sterker nog: het is veel mooier dan ik voorafgaand had gehoopt. Ik denk dat het komt omdat mijn boek aanslaat. Het is gewoon een leuk verhaal om te lezen. Dus succes versterkt succes en daardoor cirkel ik verder. Het is niet iets wat ik doe, het is meer hoe ik ben.

Wat is volgens jou de beste strategie om een boek onder de aandacht te brengen?
Je moet best lang wachten vanaf het moment dat je de laatste punt in je manuscript zet tot het moment dat het boek in de boekenwinkel ligt. Gebruik die tijd om erachter te komen wat bij jou past. Hoe je dat doet? Nou, heel simpel: volg een aantal boeken die je leuk vindt en die op dat moment uitkomen. Schrijf op, waarom je dat boek bent gaan volgen en vanaf welk moment (was het al uit of las je een voorpublicatie?). Volg er vijf. Kijk en leer. Volg ze en registreer wat je opvalt. Hoe profileren de schrijvers zich; wat doet de uitgever; hoe reageren andere mensen uit je netwerk. Je zult zien dat sommige auteurs bijna niets op social media zetten; anderen zijn stomvervelend en een enkeling springt er bovenuit. Het wil niet zeggen dat de mate van activiteit op social media gelijk staat aan het succes. Het wil ook niet zeggen dat jij alles na moet doen. Wat je kunt doen is observeren en registreren en straks nadoen wat bij jou past. Daarnaast moet je origineel zijn. Copycats zijn saai. Er is veel over dit onderwerp geschreven dus je hoeft niet alles alleen te doen. Uitgevers doen natuurlijk ook heel veel.
​   Er zijn tafelmanieren voor social media: Facebookvrienden zijn geen klanten; wees positief; herhaal jezelf niet eindeloos maar wees creatief. Maar ook: laat je zien want als je verstopt zit, ziet niemand je.

Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Wat zijn de grootste valkuilen die je bent tegengekomen in je carrière als auteur?
Grootste valkuil: luister niet naar anderen en zeker niet naar mij!

​Mocht je nog meer te weten willen komen over Nienke Pool? Neem dan zeker een kijkje op haar website: www.stymphatica.nl

---

Interview door Rosanne