Roselynd Randolph wandelt zo'n vijftig jaar op deze aarde rond en daarvan heeft ze er zo'n tien besteed aan het opbouwen van haar huidige oeuvre, dat vier boeken beslaat. Voor vrienden en bekenden heet ze "Roos". Omdat schrijven alleen de hypotheek niet betaalt, werkt ze als office- en management assistente op het hoofdkantoor van een hotelketen. Daarom schrijft ze ook onder een pseudoniem; de twee werelden liggen ver uit elkaar en zijn tegenpolen van elkaar. Deze aspecten houdt Roselynd het liefste gescheiden. Een echtgenoot, twee honden en een parkiet die onlangs helaas weduwnaar is geworden, fleuren haar huiselijke leven op.
Onlangs is Bloedengel uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Dat is makkelijk: wie is de bloedengel? Een drietal personages komen langzaam maar zeker nader tot elkaar, maar raken vervreemd van zichzelf op hun reis naar het antwoord op die vraag. Is de bloedengel iemand die de genetische aanleg heeft om moordenaar te worden, iemand die door omstandigheden gedwongen wordt om zichzelf te verdedigen of iemand die verleid wordt tot het plegen van moord of zonde in het algemeen? Hoe kom je eigenlijk tot “de doodzonde”? In jouw boeken spelen engelen en demonen een rol. Wat vind jij fascinerend aan deze wezens? Ze schijnen elkaars uitersten te zijn. Engelen zijn goed, demonen zijn slecht. Ik stel de vraag: is dat zo? Het "klopt dat wel?” van dingen heeft me altijd gefascineerd dus ik, trouw aan mijn eigen nieuwsgierige aard, dook in de mythologie van engelen en demonen en kwam tot conclusies die ik verwerkte in dit boek. Net als je vorige trilogie, valt Bloedengel onder urban fantasy. Wat vind jij de grootste uitdaging aan dit genre? Het kán. (Tot op zekere hoogte.) Veel schrijvers, zoals de grote GR Martin (ben fan!) scheppen een wereld buiten de onze waarin alles mogelijk is en die zij naar hun eigen hand kunnen zetten. Ik schep een wereld zoals de onze waarin alles mogelijk is en waarbij ik tegelijkertijd gebonden ben aan onze huidige tijd met onze mogelijkheden en onmogelijkheden. Het werken vanuit zo’n keurslijf is vreselijk intrigerend. Dat maakt mijn wereld in mijn ogen, heel tastbaar. Het is geen “reis” naar een andere dimensie, maar een wezenlijk deel van onze huidige maatschappij, een tijdsbeeld, zo je wilt. Daarnaast speelt nog iets anders. Iets is vreselijk eng als het kan, als het heel dichtbij komt, als het logisch is. Eng zit hem overigens niet in grote hoeveelheden bloed, dat wordt soms lachwekkend. Wat "eng" is, beleeft een ieder anders. Iedereen heeft demonen (kijk...) iedereen kan een engel zijn (...) Het kán. Hoe ben je op het idee voor Bloedengel gekomen? Eigenlijk is het al een heel oud idee. Net als mijn weerwolven werd het geboren uit een "is dat zo? Klopt wat ons verteld wordt, wel?" Ordinaire nieuwsgierigheid dus. Demonen zijn een beetje de verliezers van het wedstrijdje en daar gaat mijn sympathie naar uit; veel trainen en dan blijkt dat je toch het erepodium niet haalt. Op een dag zat ik te kijken naar een oude jaren 70 video van een rockband en de zanger daarvan inspireerde me tot het uiterlijk van Robin, toen nog een gewoon mens. Gaandeweg echter, evolueerde hij. Het idee om hem een incubus te maken kreeg ik in de tuin, onder het drinken van een kopje thee en vanwege het feit dat hij resoluut weigerde om zich te persen in de rol van snelle jongen. Hij wenste een zinvolle hoofdrol te hebben als getergde minnaar en ja hij had goede argumenten. Na een pittige discussie won hij. Net als Josh dat deed bij mijn weerwolven. Al volgde die een andere tactiek: die sprong overal tussen. Iedere schrijver heeft een eigen stem. Wat typeert jouw werk? Het gebruik van humor, soms op het randje van tenenkrommend af. En beeldend; veel handelingen die uitgeschreven worden. Niet "hij liep naar de auto en deed de deur open" maar "hij zette zich in beweging; de ongelijke trottoirstenen drukten door de dunne zolen van zijn schoenen. Zijn vinger duwde op het knopje van de automatische sleutel". Heel rococo of barok. Kun je ons iets vertellen over het project waar je nu aan schrijft? Werk je aan een vervolg voor Bloedengel of iets totaal anders? Momenteel werk ik aan Roodborstje II (werktitel). Het is zowel een vervolg als een los te lezen verhaal: de bijfiguren uit Bloedengel worden hoofdfiguren in dit nieuwe verhaal en de hoofdpersonages keren niet meer terug. Hun verhaal is verteld. Nou ja. Voorlopig dan toch. Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad? Tips genoeg. De belangrijkste: blijf dicht bij jezelf. Schrijf over dingen die jij hebt meegemaakt en die je boeien. Verpak die rustig in een fantasyverhaal, maar zorg dat het deel van jou is. Schrijf niet over dingen waar je slechts zijdelings mee te maken hebt of niet echt weet waar het over gaat. Tenzij je eerst uitgebreid onderzoek doet, dan mag het natuurlijk wel. Maar dan is het ook een deel van jou geworden. En heb plezier in het schrijven! De tip waar ik zelf het meeste aan gehad heb? Da’s makkelijk: wees niet bang om te schrappen. Waar je schrapt, komt lucht voor iets anders en mogelijk zelfs iets dat veel beter is. Meer weten over Roselynd? Neem eens een kijkje op haar website!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archieven
Juni 2019
|
RSS-feed
